Początku i Historia Teatru Polski
Był rok 1909, Arnold Szyfman był młodym doktorem filozofii. Jego kieszenie świeciły pustkami, ale posiadał pewien pomysł. Przez niektórych pewnie określony mianem szalonego lub bezsensownego, ale Arnold zdawał się nie zwracać na to uwagi. Otóż wpadł na pomysł założenia własnego teatru. Początkowo większość otaczających go ludzi nie dawały szans na powodzenie tego projektu, ale zdolności organizacyjne sprawiły, że gmach teatru postawiono w niespełna dwa lata, wyposażono go równie szybko, a oficjalne otwarcie datowane jest na 1913r.
Pierwszym spektaklem, jaki został zaprezentowany publiczności Teatru Polskiego był "Irydion" Zygmunta Krasińskiego. Arnold Szyfman nie chciał określać z góry, jaki charakter będzie miał jego teatr, jednak zależało mu na zainteresowaniu widowni dramatem klasycznym, stąd pewnie próba doboru właśnie takiego repertuaru.
Szyfman, pomimo swojego młodego wieku (był to trzydziestoletni młodzieniec), miał jasno sprecyzowane poczucie estetyki i przywiązywał dużą wagę do detali, co nadawało spektaklom niepowtarzalnego charakteru. To właśnie on doprowadził do stworzenia profesjonalnej pracowni scenograficznej, do której zatrudnił Wincentego Drabika oraz Karola Frycza - wybitnych malarzy.
Dzisiejsza Polski
Jednym z najważniejszych spostrzeżeń jest fakt, iż obecny dyrektor teatru nadal utrzymuje jego charakter. Andrzej Seweryn, od 2013r piastuje funkcję dyrektora tej placówki i jak zostało już podkreślone - zachował jego charakter i wysoki poziom.
Obecna dyrekcja Teatru Polskiego stawia więc na współpracę z takimi osobowościami reżyserskimi jak Jacques Lassalle („Szkoła żon”, „Król Lear”), Ivan Alexandre („Cyd”), Dan Jemmett („Wieczór Trzech Króli”, „Burza”, „Szkoda, że jest nierządnicą”). Oczywiście Teatr podejmuje się także wystawienia takich spektakli jak: „Irydion” Krasińskiego w reż. Andrzeja Seweryna, „Wesele” i „Zemsta” w reżyserii Krzysztofa Jasińskiego, „Dożywocie” w reż. Filipa Bajona, „Mazepa” Słowackiego w reż. Piotra Tomaszuka, czy „Polacy” na podstawie tekstów Wyszyńskiego i Gombrowicza w reż. Gabriela Gietzky’ego.
Teatr Polski reprezentuje także podejście istotne dla rozwoju kulturalnego. Można tez zauważyć, że szczególną cechą działań artystycznych Teatru są kontakty i współpraca z artystami zza wschodniej granicy m.in. Lembitem Petersonem („Zwiastowanie”), Nikołajem Chalezinem i Natalią Kaladą („Czas kobiet”), Vladem Troickim („Ukraiński dekameron”) oraz tematyka społeczna Wschodu podjęta choćby w spektaklu „Niepokorni.ru” w reż. Michała Sieczkowskiego.
Aktorzy związani z Teatrem Polskim:
Od czasu swojego powstania, deski Teatru Polskiego gościły wielu wybitnych aktorów byli to m.in Irena Solska, Stanisława Wysocka, Stefan Jaracz, Juliusz Osterwa, Aleksander Zelwerowicz, Elżbieta Barszczewska, Jan Kreczmar, Anna Seniuk, Jan Englert, Tadeusz Łomnicki, Lech Ordon, Gustaw Holoubek czy Andrzej Łapicki. również dziś można spotkać tam takie sławy jak m.in. Adam Biedrzycki, Piotr Cyrwus, Ewa Domańska, Wojciech Czerwiński czy Grażyna Barszczewska.
Źródła:
https://ewejsciowki.pl/warszawa/teatry/teatr-polski,23
https://pl.wikipedia.org/wiki/Teatr_Polski_w_Warszawie
https://www.teatrpolski.waw.pl/pl/teatr/historia_teatru/